Բարձր քաղաքականություն

-Խաչո՛, դու մեղք գործե՞լ ես:

-Երեւի: Ի՞նչ իմանամ. սարի գլխին երկու անտերի պես նստած ենք: Էդ ինչի՞ էդ հարցը մտքովդ անցավ:

-Բա չիմանա՞մ՝ վերջում մի կաթսայում ենք էփվելո՞ւ, թե՞ չէ:

-Հիմա էս ոչխար պահելը մե՞ղք է, թե՞ չէ:

-Մեղք է, բա ինչ է:

-Լավությո՞ւն էլ չի, մե՞ղք է:

-Հա՜, մեղք է: Թողեինք ազատ վազեին սարերում, իրենց գառներին մեծացնեին:

-Իսկ մենք դեռ սրանց քառասուն օրը չլրացած, ինչ է թե կաթնահամ գառան միս ենք ուզում, բռնում ու մորթում ենք: Տիրոջն էլ ասում ենք՝ ծնվելն ու սատկելը մեկ էղավ:

-Մարգա՛ր, իմ պապը ոչխար է պահել, հերս պահել է, ես պահում եմ, տղա էլ չունեմ, թե չէ՝ ինքն էլ կպահեր: Հիմա իմ սաղ ազգը մեղքի մեջ է, ինչ է թե գառներին չենք թողնում դաշտերում վազեն: Գառներին ազատ թողիր թե չէ՝ կգնան գելի բերան կընկնեն: Դրանք փորձանքի տեղը լավ գիտեն ու սաղով գլուխները կախ, բառաչելով էդ կողմն են գնում: Դրա համար ենք առաջները կտրում, փոխում ուղղությունները, որ մեր գլուխն էլ չուտեն:

-Է՜հ, Խաչո, անտեր մնա, բա էս կյա՞նք է: Մենք մեզ տեր ենք կարգել էս սարերում, բայց խալխի ոչխարներին ենք տիրություն անում, որ փորձանքի ռաստ չգան: Ուրիշի՛ համար ենք մեղք գործում, էլի:

-Էդ ինչի՞ ես մեղքը գցել գլուխդ: Քեզ ի՞նչ է եղել:

-Մտածում եմ էլի, մենք հլը ջհանդամ, բա սրանց կյանքը կյա՞նք է՝ ուտում են ու մեռնում:

-Բա գիտես մենք էտ ոչխարներից ինչո՞վ ենք առավել:

-Գիտեմ-գիտեմ, մենք իրանց էլ ենք ուտում:

-Կուզե՞ս ասեմ՝ մեղքը որն է...

-Զահրմա՜ր: Էս մեր գառները ինչի՞ էսպես սկսեցին բառաչել:

-Քեզ թագավոր են ուզում կարգել:

-Խաչո՛, էլի հումորասաց դառա՞ր: Դու ասա՝ տեսնեմ մեղքը ո՞րն է:

-Մեղքը՝ անմեղք մնալն է:

-Անմեղք՝ այսի՞նքն:

-Դե եթե մեղք չունես, ուրեմն մեղք ես գործել:

-Էդ ո՞նց:

-Որովհետեւ մի կյանք ես ապրում, որ գառի պես դեսը քշվես, դենը քշվես, բառաչեն՝ բառաչես, ուր նայեն՝ նայես, ամեն ինչ նույն կերպ՝ սաղի պես՝ անմեղ: Բա մեղք է էլի: Վերջում էլ, թե էս ոչխարներն իրենց պահողի ձեռով են գնում, դու չես էլ իմանա՝ ում ձեռով կգնաս: Մեղք է էլի անմեղ ապրելը:

-Խաչո՛, տեսնես էս սրանք մեզ լսու՞մ են, որ սենց աչքները չռած՝ նայում են ու նայում:

-Ոչխար են էլի...

 

 

Հեղինակ՝ Արթուր Սահակյան